Ο διαβήτης ή σακχαρώδης διαβήτης είναι μία συχνή νόσος στους σκύλους, όπως και στους ανθρώπους. Ο διαβήτης χαρακτηρίζεται από ανεπάρκεια ινσουλίνης, η οποία είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα κύτταρα του παγκρέατος. Η ινσουλίνη ενεργοποιεί την γλυκόζη η οποία παράγει ενέργεια για τον μεταβολισμό των κυττάρων. Όταν υπάρχει, λοιπόν, ανεπάρκεια της ινσουλίνης όπως στον διαβήτη, παρατηρείται αύξηση της τιμής της γλυκόζης, με αποτέλεσμα να προκαλείται υπεργλυκαιμία στο αίμα και γλυκοζουρία στα ούρα, η οποία οδηγεί σε αφυδάτωση.
Τα...
πρώιμα συμπτώματα του διαβήτη στους σκύλους, όπως και στους ανθρώπους, είναι πολυουρία ,πολυδιψία,πολυφαγία και ανεξήγητη απώλεια βάρους. Μάλιστα, εργαστηριακά βλέπουμε πολύ υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και στα ούρα.
Στην περίπτωση που ο σκύλος δεν λαμβάνει αντιδιαβητική αγωγή, παρουσιάζονται εμετοί, ανορεξία, αφυδάτωση,λήθαργος, αδυναμία και τελικά θα περιπέσει σε κώμα.
Ο διαβήτης προσβάλλει διάφορα όργανα, δηλαδή τους οφθαλμούς με αποτέλεσμα τον καταρράκτη, το ήπαρ, τους νεφρούς και το νευρικό σύστημα. Επίσης, οι διαβητικοί σκύλοι εύκολα αναπτύσσουν λοιμώξεις. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία πολυοργανική νόσος.
Η αντιδιαβητική αγωγή έγκειται κυρίως στην λήψη ινσουλίνης. Αυτό σημαίνει πως απαιτείται κατάλληλη εκπαίδευση και υπομονή, προκειμένου ο σκύλος να λαμβάνει επί καθημερινής βάσεως ινσουλίνη.
Ο διαβήτης είναι κατά βάση κληρονομική νόσο, άρα εμφανίζει κληρονομική προδιάθεση. Προσβάλλει περισσότερο συγκεκριμένες ράτσες όπως τον γερμανικό ποιμενικό, το κανίς και το λαμπραντόρ ριτρίβερ. Εμφανίζεται σε ηλικία μεταξύ 6 και 9 ετών και η συχνότητα είναι μεγαλύτερη στα θηλυκά από τα αρσενικά με αναλογία 3 προς 1.
Τα...
πρώιμα συμπτώματα του διαβήτη στους σκύλους, όπως και στους ανθρώπους, είναι πολυουρία ,πολυδιψία,πολυφαγία και ανεξήγητη απώλεια βάρους. Μάλιστα, εργαστηριακά βλέπουμε πολύ υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και στα ούρα.
Στην περίπτωση που ο σκύλος δεν λαμβάνει αντιδιαβητική αγωγή, παρουσιάζονται εμετοί, ανορεξία, αφυδάτωση,λήθαργος, αδυναμία και τελικά θα περιπέσει σε κώμα.
Ο διαβήτης προσβάλλει διάφορα όργανα, δηλαδή τους οφθαλμούς με αποτέλεσμα τον καταρράκτη, το ήπαρ, τους νεφρούς και το νευρικό σύστημα. Επίσης, οι διαβητικοί σκύλοι εύκολα αναπτύσσουν λοιμώξεις. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία πολυοργανική νόσος.
Η αντιδιαβητική αγωγή έγκειται κυρίως στην λήψη ινσουλίνης. Αυτό σημαίνει πως απαιτείται κατάλληλη εκπαίδευση και υπομονή, προκειμένου ο σκύλος να λαμβάνει επί καθημερινής βάσεως ινσουλίνη.
Ο διαβήτης είναι κατά βάση κληρονομική νόσο, άρα εμφανίζει κληρονομική προδιάθεση. Προσβάλλει περισσότερο συγκεκριμένες ράτσες όπως τον γερμανικό ποιμενικό, το κανίς και το λαμπραντόρ ριτρίβερ. Εμφανίζεται σε ηλικία μεταξύ 6 και 9 ετών και η συχνότητα είναι μεγαλύτερη στα θηλυκά από τα αρσενικά με αναλογία 3 προς 1.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου