στους συναισθηματικά φορτισμένους ήχους.
Η νέα μελέτη είναι η πρώτη στον κόσμο που συνέκρινε άμεσα την εγκεφαλική λειτουργία των σκύλων και των ανθρώπων, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες και ομοιότητες της «συναισθηματικής νοημοσύνης» των καλύτερων -τετράποδων- φίλων μας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Ατίλα Άντιτς του πανεπιστημίου Έοτβος Λόραντ της Βουδαπέστης και της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους περιοδικό βιολογίας “Current Biology”, σύμφωνα με το BBC, το “Science” και το “New Scientist”, μελέτησαν -με την ίδια μη επεμβατική τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI)- τους εγκέφαλους 11 σκύλων (εκπαιδευμένων να κάθονται ακίνητοι έως οκτώ λεπτά στον τομογράφο), σε σύγκριση με τους εγκέφαλους 22 εθελοντών ανθρώπων.
Για πρώτη φορά, σκύλοι και άνθρωποι υποβλήθηκαν ακριβώς στο ίδιο πείραμα νευρο-απεικόνισης και ενώ άκουγαν τους ίδιους ήχους (κλάματα, χαρούμενα γαβγίσματα, γέλια, σφυρίγματα κ.α.).
Η μελέτη έδειξε ότι οι σκύλοι, ακριβώς όπως οι άνθρωποι, έχουν στον εγκέφαλό τους και συγκεκριμένα στον πρόσθιο κροταφικό λοβό, περιοχές αφιερωμένες αποκλειστικά στην επεξεργασία της φωνής.
Αυτή η εξειδικευμένη περιοχή επεξεργασίας της φωνής (που ανακαλύφθηκε στους ανθρώπους το 2000) είναι που επιτρέπει στους ανθρώπους να καταλαβαίνουν από τον τόνο της φωνής κάποιου άλλου ανθρώπου, ακόμα κι αν δεν τον βλέπουν, αν είναι χαρούμενος ή λυπημένος. Φαίνεται πως αυτό ακριβώς αυτό συμβαίνει και στους σκύλους.
Έτσι, οι εγκέφαλοι των σκύλων, όπως των ανθρώπων, είναι εξίσου ευαίσθητοι στα ακουστικά ερεθίσματα που περιέχουν συναίσθημα. Γι’ αυτό, μπορούν να νιώθουν το συναισθηματικό μήνυμα που έχουν οι φωνές των ανθρώπων.
Απλώς, η φωνητική περιοχή στον εγκέφαλο των σκύλων έχει εξελιχτεί για να ανταποκρίνεται πιο έντονα στους άλλους σκύλους, ενώ των ανθρώπων στους άλλους ανθρώπους.
Ο τρόπος που οι εγκέφαλοι τόσο των σκύλων, όσο και των ανθρώπων, επεξεργάζονται τους συναισθηματικά φορτισμένους ήχους, εμφανίζει εντυπωσιακές ομοιότητες. Για παράδειγμα, και στα δύο είδη μια περιοχή κοντά στον πρωτεύοντα ακουστικό φλοιό ενεργοποιείται περισσότερο με τους χαρούμενους ήχους από ό,τι με τους δυστυχισμένους.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι περιοχές της φωνής στον εγκέφαλο εξελίχτηκαν τουλάχιστον πριν από 100 εκατ. χρόνια, δηλαδή την εποχή που ακόμα ζούσε ο τελευταίος κοινός πρόγονος ανθρώπων και σκύλων.
Παρόλο που άνθρωποι και σκύλοι τράβηξαν τους ξεχωριστούς δρόμους τους στη συνέχεια, η κοινή εγκεφαλική κληρονομιά διευκόλυνε τους σκύλους να αναπτύξουν νευρωνικούς μηχανισμούς και συμπεριφορές φιλικές προς τους ανθρώπους, μοναδικές σε όλο το ζωικό βασίλειο.
«Σκύλοι και άνθρωποι δεν μοιράζονται μόνο ένα παρόμοιο κοινωνικό περιβάλλον, αλλά, όπως δείχνουν τα ευρήματά μας, χρησιμοποιούν επίσης παρόμοιους εγκεφαλικούς μηχανισμούς για να επεξεργαστούν τις κοινωνικές και συναισθηματικές πληροφορίες. Αυτό πιθανώς εξηγεί την επιτυχία στη φωνητική επικοινωνία ανάμεσα στα δύο είδη», δήλωσε ο Ατίλα Άντιτς.
Μια βασική διαφορά που διαπίστωσε η μελέτη, είναι ότι στους σκύλους σχεδόν οι μισές (48%) εγκεφαλικές περιοχές που είναι ευαίσθητες σε εξωτερικά ηχητικά ερεθίσματα, ανταποκρίνονται πιο έντονα σε άλλους ήχους πέρα από τις φωνές. Αντίθετα, στους ανθρώπους μόνο το 3% αυτών των εγκεφαλικών περιοχών είναι πιο ευαίσθητες σε μη φωνητικούς ήχους.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ, Παύλος Δρακόπουλος
Η νέα μελέτη είναι η πρώτη στον κόσμο που συνέκρινε άμεσα την εγκεφαλική λειτουργία των σκύλων και των ανθρώπων, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες και ομοιότητες της «συναισθηματικής νοημοσύνης» των καλύτερων -τετράποδων- φίλων μας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Ατίλα Άντιτς του πανεπιστημίου Έοτβος Λόραντ της Βουδαπέστης και της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους περιοδικό βιολογίας “Current Biology”, σύμφωνα με το BBC, το “Science” και το “New Scientist”, μελέτησαν -με την ίδια μη επεμβατική τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI)- τους εγκέφαλους 11 σκύλων (εκπαιδευμένων να κάθονται ακίνητοι έως οκτώ λεπτά στον τομογράφο), σε σύγκριση με τους εγκέφαλους 22 εθελοντών ανθρώπων.
Για πρώτη φορά, σκύλοι και άνθρωποι υποβλήθηκαν ακριβώς στο ίδιο πείραμα νευρο-απεικόνισης και ενώ άκουγαν τους ίδιους ήχους (κλάματα, χαρούμενα γαβγίσματα, γέλια, σφυρίγματα κ.α.).
Η μελέτη έδειξε ότι οι σκύλοι, ακριβώς όπως οι άνθρωποι, έχουν στον εγκέφαλό τους και συγκεκριμένα στον πρόσθιο κροταφικό λοβό, περιοχές αφιερωμένες αποκλειστικά στην επεξεργασία της φωνής.
Αυτή η εξειδικευμένη περιοχή επεξεργασίας της φωνής (που ανακαλύφθηκε στους ανθρώπους το 2000) είναι που επιτρέπει στους ανθρώπους να καταλαβαίνουν από τον τόνο της φωνής κάποιου άλλου ανθρώπου, ακόμα κι αν δεν τον βλέπουν, αν είναι χαρούμενος ή λυπημένος. Φαίνεται πως αυτό ακριβώς αυτό συμβαίνει και στους σκύλους.
Έτσι, οι εγκέφαλοι των σκύλων, όπως των ανθρώπων, είναι εξίσου ευαίσθητοι στα ακουστικά ερεθίσματα που περιέχουν συναίσθημα. Γι’ αυτό, μπορούν να νιώθουν το συναισθηματικό μήνυμα που έχουν οι φωνές των ανθρώπων.
Απλώς, η φωνητική περιοχή στον εγκέφαλο των σκύλων έχει εξελιχτεί για να ανταποκρίνεται πιο έντονα στους άλλους σκύλους, ενώ των ανθρώπων στους άλλους ανθρώπους.
Ο τρόπος που οι εγκέφαλοι τόσο των σκύλων, όσο και των ανθρώπων, επεξεργάζονται τους συναισθηματικά φορτισμένους ήχους, εμφανίζει εντυπωσιακές ομοιότητες. Για παράδειγμα, και στα δύο είδη μια περιοχή κοντά στον πρωτεύοντα ακουστικό φλοιό ενεργοποιείται περισσότερο με τους χαρούμενους ήχους από ό,τι με τους δυστυχισμένους.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι περιοχές της φωνής στον εγκέφαλο εξελίχτηκαν τουλάχιστον πριν από 100 εκατ. χρόνια, δηλαδή την εποχή που ακόμα ζούσε ο τελευταίος κοινός πρόγονος ανθρώπων και σκύλων.
Παρόλο που άνθρωποι και σκύλοι τράβηξαν τους ξεχωριστούς δρόμους τους στη συνέχεια, η κοινή εγκεφαλική κληρονομιά διευκόλυνε τους σκύλους να αναπτύξουν νευρωνικούς μηχανισμούς και συμπεριφορές φιλικές προς τους ανθρώπους, μοναδικές σε όλο το ζωικό βασίλειο.
«Σκύλοι και άνθρωποι δεν μοιράζονται μόνο ένα παρόμοιο κοινωνικό περιβάλλον, αλλά, όπως δείχνουν τα ευρήματά μας, χρησιμοποιούν επίσης παρόμοιους εγκεφαλικούς μηχανισμούς για να επεξεργαστούν τις κοινωνικές και συναισθηματικές πληροφορίες. Αυτό πιθανώς εξηγεί την επιτυχία στη φωνητική επικοινωνία ανάμεσα στα δύο είδη», δήλωσε ο Ατίλα Άντιτς.
Μια βασική διαφορά που διαπίστωσε η μελέτη, είναι ότι στους σκύλους σχεδόν οι μισές (48%) εγκεφαλικές περιοχές που είναι ευαίσθητες σε εξωτερικά ηχητικά ερεθίσματα, ανταποκρίνονται πιο έντονα σε άλλους ήχους πέρα από τις φωνές. Αντίθετα, στους ανθρώπους μόνο το 3% αυτών των εγκεφαλικών περιοχών είναι πιο ευαίσθητες σε μη φωνητικούς ήχους.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ, Παύλος Δρακόπουλος
.png)
.jfif)
.jfif)
.jfif)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου