Νάμουν του στάβλου ένα άχυρο....

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το....
χαμόγελό του
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του

Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Ποιος δεν θυμάται από τη μικρή ηλικία το πάντα επίκαιρο Χριστουγεννιάτικο ποίημα του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά που η φάτνη των ζώων που ήταν παραπεταμένη έγινε αντικείμενο και λατρεία για όλους τους ανθρώπους γιατί εκέι γεννήθηκε η ελπίδα για αυτούς.. ..