Οι δύο φίλοι...

   Ο σκύλος λέει της γάτας:
τα νύχια σου ετοιμάζεις,
φυσάς και καμπουριάζεις,
μα τι έχεις και θυμώνεις;
Ως πότε οι τσακωμοί;
Κι εκείνη: Μη ζυγώνεις,
σε σκίζω στην στιγμή.

Για στάσου, λέει ο σκύλος,
δεν θέλεις να είμαι φίλος;
και κούναε την ουρά...
Τρωγόμαστε βδομάδες
παίρνεις και δίνεις ξύλο.
Ας πάψουν οι καβγάδες
και δέξου με για φίλο.

Δε σκέφτηκες κομμάτι
πως απ' την γκρίνια αυτή
θα μείνω μ' ένα μάτι
θα μείνεις μ' ένα αυτί;
Η γάτα με ησυχία
το πόδι κατεβάζει,
του σκύλου η ομιλία σε συλλογή τη βάζει.

Ήταν εχθροί, φιλιώσαν.
Ξεχάσαν τι είχε γίνει
Συντρόφεψαν. Ειρήνη.

Βλέπω καλά; Έχει χάζι,
το αφεντικό φωνάζει.
Ποιοι να 'ναι οι δυο κει κάτω
που τρώνε στο ίδιο πιάτο;

Ζαχαρίας Παπαντωνίου 

11:00 π.μ.