Ο σκύλος του παπουτσή...

Οκτώβρης του 1825, το ηρωικό Μεσολόγγι ήταν αποκλεισμένο από παντού. Οι κάτοικοι πεινούσαν και δεν είχαν καθόλου αποθέματα με τρόφιμα. Τότε τη πλήρωσαν τα δυστυχή τα κατοικίδια...
Μια μέρα έπιασαν μια γυναίκα να ψήνει στη σχάρα κρέας κι η τσίκνα του ξαπλώθηκε τριγύρω
- Θαύμα, θαύμα, θαύμα
- τι ψήνεις λοιπόν Μαρία; Κρέας; Που το βρήκες;
κι έμαθαν τότε, με φρίκη, πως είχε σφάξει το γαϊδαρό της, γιατί πεινούσαν τα παιδιά της.
Μια άλλη μέρα παρατήρησαν πως ο σκύλος του γέρο-Βαγγέλη του παπουτσή, το ήσυχο καστανόμαλλο ζώο είχε και αυτό εξαφανιστεί κι ο γέρος αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον έφαγε.
Ύστερα οι γάτοι των σπιτιών, αλλά κι οι αδέσποτοι άρχισαν να εξαφανίζονται ο ένας μετά τον άλλο.
Κι όταν πέρασε η πρώτη εντύπωση της αηδίας και της φρίκης κι η πείνα καταντούσε όλο και πιο ανυπόφορη
το πήραν απόφαση όλοι. Όποιος είχε ζώο, επιτρεπόταν να το φάει.

8:00 μ.μ.