των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το το φρενοκρουσμένο φθινόπωρο
Το ποιήμα αυτό είναι: ''το Σονέτο του γλυκού παράπονου" του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Το ποιήμα αυτό είναι: ''το Σονέτο του γλυκού παράπονου" του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου