ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ για τα ζώα συντηρείται με τα λεφτά από τους δήμους...

Είναι τραγικό το ότι το ΔΙΚΕΠΑΖ χρηματοδοτείται από τους Δήμους με χιλιάδες ευρώ για να προσφέρει αυτό που θα διαβάσετε στην παρακάτω ανάρτηση. Είναι τραγικό ότι με τα λεφτά που προέρχονται από τους πολίτες η πολιτεία και οι Δημοτικές αρχές συντηρούν ένα κολαστήριο ζώων.
Nasos Georgopoulos



Ο βαγγελης ιωνας πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες.
Μια επιστολή για το ευαγές ίδρυμα το ΔΙ.ΚΕ.ΠΑΖ. Το ίδρυμα με τους δυο γιατρούς ΟΙ ΜΟΝΟΙ που ίσως προσφέρουν και 10 με 15 κηφήνες του δημοσίου .Το ίδρυμα που περισσότερο μοιάζει με κολαστήριο παρά με κέντρο περίθαλψης αδέσποτων σκύλων.

Θυμάστε την Πέρσα; Ναι την Πέρσα με το νούμερο ΑΓΑΝ 414, την Πέρσα που την είχατε ξεγράψει

πεταμένη σε ένα βρώμικο κλουβί στον κεντρικό τομέα, την Πέρσα με την πρόπτωση μήτρας που είχε μολυνθεί, επειδή σπάνια καθαρίζατε το κλουβί και όταν το καθαρίζατε το καθαρίζατε με χλωρίνη, ιδιαίτερα τοξική ουσία που ερεθίζει τις ανοιχτές πληγές. Την Πέρσα με το καλαζάρ,που περισσότερο έμοιαζε με άδειο σακί με κόκκαλα παρά με σκύλο. Την Πέρσα που σιχαινόσασταν και δεν ένιωσε ποτέ ένα χάδι σας στο κεφάλι,το μόνο σημείο του σώματος της που της είχε απομείνει ελάχιστο τρίχωμα. Την Πέρσα που όταν μας την φέρνατε χρησιμοποιούσατε το μεγαλύτερο λουρί για να έχει μια απόσταση ασφαλείας από σας. Την Πέρσα που η μύτη της έτρεχε πύον. Την Πέρσα της σιωπής, γιατί όταν ξεκίναγε να γαβγίσει, πνιγόταν από τα φλέματα και έκανε εμετό. Την Πέρσα της βροχής που ακόμα και τώρα όταν ακούει το θόρυβο της βροχής, κρύβεται κάτω από το τραπέζι. Την Πέρσα των δακρύων, γιατί τα μάτια της ήταν πάντοτε θολά γεμάτα τσίμπλες. Την Πέρσα με τα πρησμένα πόδια που μόλις μετά βίας περπάταγε 10 με 15 βήματα. Την Πέρσα που όταν σας είπαμε ότι θα την υιοθετήσουμε, γουρλώσατε τα μάτια και μας ρωτήσατε αν είμαστε σίγουροι, γι' αυτό που πάμε να κάνουμε. Την Πέρσα που όταν υιοθετήσαμε παρά τις επίμονες προσπάθειες να την πάρουμε αμέσως μας είπατε ότι πρέπει να μείνει εκεί 4 βδομάδες, για να κάνει θεραπεία για το καλααζάρ (τρομάρα σας). Την Πέρσα που δεν ξέραμε τι χρώμα είχε, γιατί απλά δεν είχε μείνει ίχνος από τρίχωμα στο γεμάτο πληγές κορμί της. Την Πέρσα που μας επιτρέπατε να την βλέπουμε 3 φορές την βδομάδα (Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή 11 με 1). Την Πέρσα που κρυφογελάγατε πίσω από την πλάτη μας, όταν μας βλέπατε να την καθαρίζουμε στις ώρες του επισκεπτηρίου με μωρομάντηλα, γιατί ήταν μέσα στη βρώμα και την ανακούφιζε το μωρομάντηλο από τις πληγές της. Την Πέρσα που όταν ερχόμασταν στο επισκεπτήριο, κατεβάζατε τα μούτρα σας, γιατί απλά εμείς βλέπαμε ότι η Πέρσα καταρρέει παρ' όλο τη θεραπεία σας. Την Πέρσα που όταν σας ρωτάγαμε γιατί χάνει συνέχεια βάρος (πόσο ακόμα θα μπορούσε να αδυνατίσει ένας σκελετός) μας λέγατε ότι έχει ανορεξία λόγω θεραπείας, όμως από τα χέρια μας έτρωγε περισσότερο κι από τον Ίωνα. Η Πέρσα έχανε κιλά από την πείνα και όχι από την ανορεξία. Για την Πέρσα σας μιλάμε που όταν είπαμε ότι θα έρθουμε επισκεπτήριο την Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Παρασκευή μας είπατε ότι αυτό είναι αδύνατο λόγω του ότι έχετε φόρτο εργασίας. Ποτέ όμως δεν σας είδαμε να βγάλετε ένα αδέσποτο έστω και 10 λεπτά να ξεμουδιάσει μυρίζοντας λίγο γη και βλέποντας λίγο ουρανό. Εξάλλου, σας είχαν προδώσει οι μύτες σας που από το πολύ ξύσιμο είχαν γίνει σαν τα σπήλαια του Διρού. Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και με τη βοήθεια του Δήμου Αγίων Αναργύρων μας κάνατε τη χάρη να μας επιτρέψετε να τη δούμε Μεγάλη Δευτέρα και Μεγάλη Τετάρτη μόνο για 10 λεπτά. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι αυτός που ήταν προϊστάμενος εκεί, ξέρετε για ποιον μιλάω, αυτός που μοιάζει με νεροχελώνα, στο 11ο λεπτό μας έδιωχνε, γιατί λέει ότι απασχολούσαμε τους υπαλλήλους, ενώ υπάλληλος δεν υπήρχε. Εμείς όμως ήρθαμε και τη Μεγάλη Παρασκευή και την Δεύτερη μέρα του Πάσχα, όχι για να δούμε αν έχετε δουλειά, αλλά γιατί ξέραμε ότι η Πέρσα μας περίμενε και θα καταλάβαινε ότι ήμασταν εκεί έστω κι αν δεν μας έβλεπε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Για την Πέρσα σας μιλάω που όταν την επιστρέφαμε στο κλουβί μας κοίταζε μελαγχολικά με τα θολά της μάτια κι εσείς φροντίζατε να τις κλείνετε γρήγορα την πόρτα στερώντας από αυτή λίγα δευτερόλεπτα ζεστής ματιάς. Γιατί για σας η Πέρσα ήταν ένα νούμερο,το ΑΓΑΝ 414. Όταν την ξανάδαμε την Τετάρτη μετά το Πάσχα η Πέρσα ήταν ήδη στα πρόθυρα κατάρρευσης, ώσπου επιτέλους την Τετάρτη 11 Μαΐου η Πέρσα μάζεψε ό,τι κουράγιο είχε απομείνει, πέταξε το βρωμερό κολάρο που είχε γίνει ένα με το δέρμα της, μπήκε στο αυτοκίνητο ΤΗΣ και έπεσε σε λήθαργο. 

Ο κτηνίατρος, όταν την είδε, τρόμαξε, μας έδωσε ελάχιστες ελπίδες. Όμως η Πέρσα έζησε κι έτσι η Πέρσα με το νούμερο ΑΓΑΝ 414 έγινε η Πέρσα των 42 κιλών από 25, η Πέρσα που έπαψε να είναι σιωπηλή, η Πέρσα χωρίς δάκρυα, η δική μας Πέρσα. 

Εγώ, η Ράνια,ο Ίωνας και η Πέρσα σας ευχόμαστε να είσαστε πάντα καλά, αλλά αν ου μη γένοιτο αρρωστήσετε να έχετε την ίδια περίθαλψη με αυτή που προσφέρατε στην Πέρσα.
Υ.Γ. μια φιλική συμβουλή, θα ήταν καλύτερο για σας αν αρχίζατε να βγάζετε τα δύστυχα αυτά πλάσματα από τα κλουβιά έστω για 10 λεπτά, ίσως τότε να αποκτούσατε σταδιακά λίγη αξιοπρέπεια από αυτή που διαθέτει η Πέρσα. Και αν το συνεχίζετε που ξέρετε, μπορεί να έχετε την ευτυχία και την υπερηφάνεια να σας φωνάξει κάποιος αντί για νεροχελώνες, Περσα, Ιωνα, Μπαντου, Μπαννυ, Μακο, Μπετυ (διαλέχτε όποιο όνομα θέλετε,την ίδια περηφάνεια θα σας δώσει).

1:00 μ.μ.