Ντάμπο: η θλιβερή αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία της Ντίσνεϊ

''Ντάμπο το ελεφαντάκι'' λέγεται η ταινία της Ντίσνεϊ που βγήκε πριν από λίγο καιρό στους κινηματογράφους.
Σε αυτήν ο Ντάμπο είναι ένα ελεφαντάκι με μεγάλα αυτιά που πετάει και μέσα από διάφορες περιπέτειες με την βοήθεια πολλών καλών ανθρώπων καταλήγει με την μαμά του στο σπίτι τους που δεν είναι άλλο από την άγρια φύση.
Η ιστορία αυτή βασίστηκε στην ζωή ενός ελέφαντα, ''του μεγαλύτερου στον κόσμο'' που στην πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Όχι μόνο επειδή δεν είχε τόσο μεγάλα αυτιά και δεν μπορούσε να πετάξει, αλλά επειδή η ζωή του ήταν γεμάτη με πόνο και αλκοόλ.

Αιχμάλωτος από μωρό 

Ο Τζάμπο, όπως λεγόταν ο ελέφαντας και σημαίνει ''γεια'' στην Σουαχίλι γλώσσα που ομιλείται στην Ανατολική Αφρική, αιχμαλωτίστηκε στην Αβησσυνία, ένα βασίλειο στην Αφρική που περιελάμβανε εδάφη από την Αιθιοπία και Ερυθραία το 1862, όταν ήταν ακόμα μωρό.
Μάλιστα, πιστεύεται πως ήταν δίπλα στην μαμά του, όταν την σκότωσαν οι κυνηγοί, πρακτική που την συνηθίζουν, δηλαδή να σκοτώνουν έναν θηλυκό ελέφαντα και να του βγάζουν τους χαυλιόδοντες, ενώ το μικρό στέκεται δίπλα στο άψυχο σώμα της.
Οι κυνηγοί τον πώλησαν στο Παρίσι  και το 1865 πωλήθηκε στον διευθυντή του ζωολογικού κήπου στο Λονδίνο στον Άμπραχαμ Μπάρτλετ όπου έφθασε σε άθλια κατάσταση.
Την φροντίδα του ανέλαβε ο Μάθιου Σκοτ που εργαζόταν στον ζωολογικό κήπο και τον φρόντιζε μέχρι τον θάνατο του Τζάμπο.
''Ποτέ δεν είδα πλάσμα τόσο αβοήθητο, ο ελέφαντας ήταν γεμάτος με παράσιτα'' έγραψε ο Σκοτ στην αυτοβιογραφία του.
Μεταξύ των δύο, σύμφωνα με μαρτυρίες, δημιουργήθηκε μια δυνατή σχέση αγάπης.
Ύστερα από 6 μήνες φροντίδας, ο Τζάμπο έγινε καλά και εμφανίστηκε στους επισκέπτες.
Όμως, η υπερβολική αγάπη των ανθρώπων και ειδικά των παιδιών ήταν η καταδίκη του.
Η άφιξή του στο Λονδίνο συνέπεσε περίπου με την εμφάνιση της φωτογραφίας, έτσι όλοι οι επισκέπτες ήθελαν μια φωτογραφία στην πλάτη του ελέφαντα.
''Είχε γίνει τόσο δημοφιλής, ώστε ακόμα και τα παιδιά της βασίλισσας Βικτώριας τον θαύμαζαν'' είπε ο ειδικός Ντέιβιντ Ατένμπορο στο ντοκυμαντέρ του BBC το 2017 που αποκάλυψε την ζωή και τον θάνατο του Τζάμπο.
Κατά το 1880 ο Τζάμπο άρχισε να αντιδράει άσχημα, όχι προς τους ανθρώπους, αλλά προς τον εαυτό του τις νύχτες στο κλουβί του.
Την ημέρα δεχόταν εκατοντάδες ανθρώπους στην πλάτη του, αλλά όταν έδυε ο ήλιος, γινόταν ανήσυχος και έσπαζε τους φράχτες.
Ο μόνος που μπορούσε να τον ηρεμήσει, σύμφωνα με πηγές, ήταν ο Σκοτ ο οποίος του έδινε μεγάλη ποσότητα ουίσκι.
Αυτό είχε ταράξει τον Μπάρτλετ που φοβόταν ότι ο Τζάμπο μπορούσε να γίνει βίαιος κατά των ανθρώπων και έτσι θα έχανε την δουλειά του. Φοβόταν τόσο πολύ, ώστε είχε αγοράσει όπλο και είχε δώσει εντολή στους εργαζομένους να πυροβολήσουν αν ο ελέφαντας γινόταν επιθετικός.
Τελικά, αποφάσισε να τον πουλήσει.Έμαθε ότι ο Τέιλορ Μπάρνουμ έψαχνε έναν Αφρικανικό ελέφαντα για το τσίρκο του και τον αγόρασε για 10.000 δολλάρια. Ο Τζάμπο πωλήθηκε στο τσίρκο το 1882.
Η είδηση προκάλεσε την οργή των Βρετανών. Μάλιστα, παιδιά συγκέντρωναν χρήματα για να τον αγοράσουν.
Όμως, τίποτα δεν μπορούσε να γίνει. Έτσι τον αγκάλιασαν στο λιμάνι και του είπαν αντίο.

Από το Λονδίνο στις ΗΠΑ

Στις 24 Μαρτίου του 1882 ο Τζάμπο επιβιβάστηκε στο πλοίο για Νέα Υόρκη.
Δεν ήθελε να μπει στο πλοίο και έτσι αποφασίστηκε να ταξιδέψει μαζί του ο Σκοτ.
Το ταξίδι του ήταν τραυματικό και ήταν πολύ ταραγμένος, για αυτό του έδινε ουίσκι.
Στις 9 Απριλίου του 1882 ο Τζάμπο έφθασε στις ΗΠΑ και χιλιάδες περίμεναν να τον υποδεχθούν.
Ο Μπάρνουμ ήξερε ότι δεν μπορούσε να τον εκπαιδεύσει, έτσι βρήκε τον τρόπο να προσελκύσει τον κόσμο διαφημίζοντας πως είναι ο μεγαλύτερος ελέφαντας στον κόσμο.
Σε διάστημα 3 ετών 9 εκατομμύρια άνθρωποι σε  πλήρωσαν για να τον δουν.
Στις 30 Μαΐου 1884 ο Τζάμπο ήταν ένας από τους 21 ελέφαντες του Μπάρνουμ που διέσχισαν την γέφυρα του Μπρούκλυν που είχε καταρρεύσει τον περασμένο χρόνο, θέλοντας να αποδείξουν ότι ήταν ασφαλής,

Ο θάνατος του Τζάμπο

Ο Μπάρνουμ αποφάσισε το τσίρκο να πάει στον Καναδά, όμως ο Σκοτ τον προειδοποίησε πως ο Τζάμπο ήταν άρρωστος. Το βάρος των ανθρώπων στην πλάτη του τον είχε επηρεάσει αρνητικά.
Δυστυχώς, ο Μπάρνουμ δεν τον άκουσε και πήγαν στο Οντάριο στον Καναδά.
Εκείνες τις ημέρες έδιναν παραστάσεις σε ένα μέρος από όπου περνούσαν πολλά τρένα.
Όταν τελείωσε η παράσταση στις 15 Σεπτεμβρίου του 1885, όλα τα ζώα έπρεπε να επιβιβαστούν στα βαγόνια.
Ο Τζάμπο, 24 ετών πια, πήγε να επιβιβαστεί, όμως μια ατμομηχανή τον χτύπησε θανάσιμα.
Ο Μάθιου Σκοτ έκλαψε για τον θάνατό του και, σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Τζάμπο τον αγκάλιασε με την προβοσκίδα του και τον άφησε μόλις ξεψύχησε. Χρόνια αργότερα ο Σκοτ έγραψε την αυτοβιογραφία του για όσα πέρασε μαζί με τον Τζάμπο.
Το 1889 ο Μπάρνουμ δώρισε τον ταριχευμένο Τζάμπο στο Πανεπιστήμιο Tuffts, όπου ήταν έκθεμα ως την καταστροφή του από πυρκαγιά, το 1975. Οι στάχτες του φυλάσσονται στο γραφείο του αθλητικού διευθυντή του Πανεπιστημίου που είναι μασκότ μέχρι σήμερα.
Μια ομάδα επιστημόνων εξέτασε τα απομεινάρια και κατέληξε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, όπως ότι ήταν νευρικός στο Λονδίνο λόγω πόνου στα δόντια σε συνδυασμό με φλεγμονές στα ούλα που ίσως έφθαναν μέχρι το νεύρο. Επίσης, τότε έσπασαν οι χαυλιόδοντές του, ενώ δεν τρεφόταν καλά.
Ακόμα, οι ειδικοί σημείωσαν πως αυτοί που πίστευαν πως τον αγαπούσαν του έκαναν κακό ανεβαίνοντας στην πλάτη του.
Με άλλα λόγια, υπέφερε επειδή ήταν φυλακισμένος.
Η ζωή του Τζάμπο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς δημιουργούς και έτσι η Έλεν Άμπερσον έγραψε το παιδικό βιβλίο Ντάμπο, στο οποίο όλοι κοροΐδευαν τον μικρό Τζάμπο και τον θεωρούσαν χαζό (dumb) για αυτό τον φώναζαν Ντάμπο.
Σε αυτό το βιβλίο βασίστηκε η ταινία της Ντίσνεϊ η οποία προβλήθηκε στους κινηματογράφους για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1941 αλλά και η τελευταία ταινία του Τιμ Μπάρτον που είδαμε πριν από λίγο καιρό στην μεγάλη οθόνη.

1:00 μ.μ.