Από την άλλη, ο Δρ David Pena-Guzman από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο έχει γράψει εκτεταμένα για το θέμα και πιστεύει ότι τα ζώα είναι ικανά για αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Λέει ότι τα δελφίνια, ως ισχυρότερη ένδειξη ότι υπάρχουν αυτοκτονίες στο ζωικό βασίλειο, κρατούν την αναπνοή τους μέχρι να πεθάνουν, όταν έρχονται αντιμέτωπα με σίγουρο θάνατο, από κυνήγι ή από περιορισμό. «Τα δελφίνια αναπνέουν συνειδητά και είναι εξαιρετικά ευφυή, σε βαθμό που μπορούν να κάνουν περίπλοκα σχέδια, έτσι ίσως η αυτοκτονία να εντάσσεται σε ένα πλαίσιο επιλογών».
«Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι τα ζώα έχουν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο», προσθέτει «και βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, όπως διαταραχή μετατραυματικού στρες, κατάθλιψη, έντονη θλίψη κτλ, που συχνά αναγνωρίζονται ως προάγγελοι της αυτοκτονίας».
Ορισμένα κατοικίδια, λέει ο Pena-Guzman μπορεί να πεθάνουν από θλίψη, όταν χάνουν τον ιδιοκτήτη τους, όπως εμείς καταρρακωνόμαστε, όταν πεθαίνουν εκείνα. «Τα ζώα των οποίων πεθαίνουν οι ιδιοκτήτες διαλύονται από την απώλεια», λέει. «Σε μερικές περιπτώσεις παθαίνουν τέτοια κατάθλιψη, που απλώς χάνουν τη διάθεση για ζωή. Σταματάνε να τρώνε και πεθαίνουν».
Όμως ο Antonio Preti, ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο του Κάλιαρι, πιστεύει ότι οι άνθρωποι προβάλλουν μια συγκεκριμένη θλίψη στα ζώα. Είπε στο BBC ότι αυτοί οι θάνατοι ζώων μπορεί να εξηγηθούν ως διαταραχή ενός κοινωνικού δεσμού: «Το ζώο δεν κάνει συνειδητά μια επιλογή να πεθάνει, απλώς είχε συνηθίσει τόσο το αφεντικό του, που δεν δέχεται φαγητό από άλλο άτομο».
πηγή: www.vice.com
.png)
.jfif)
.jfif)
.jfif)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου