Το πιτ-μπουλ είναι χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο παρεξηγημένες ράτσες στον κόσμο και για αυτό δεν φταίει κανείς άλλος εκτός από τον άνθρωπο.
Είναι ένας σκύλος έξυπνος που μαθαίνει σε εντολές και παιχνίδια
Εισήχθη από μετανάστες κυρίως Ιρλανδούς στις ΗΠΑ, όπου πήρε την τελική του μορφή, και συμμετείχε σε κυνομαχίες, ένα θέαμα που ήταν τότε νόμιμο.
Με τα χρόνια τράβηξε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων διοργανωτών ανάλογων "θεαμάτων" και έτσι η ράτσα άρχισε να εισάγεται και να διαδίδεται στην Ευρώπη με σκοπό την χρήση της σε κυνομαχίες.
Ο μύθος για τον σκύλο με υπερφυσικές ικανότητες εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη και πιο ανατολικά. Τα ΜΜΕ και οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες ενίσχυσαν αυτό τον μύθο και η ράτσα ερχόταν σε όλο και πιο δύσκολη θέση και σε αυτή την κατάσταση προστέθηκε η αλαζονεία των εκτροφέων που ένιωθαν άτρωτοι.
Συνέπεια όλων αυτών ήταν η ράτσα να απαγορευθεί σε πολλές αμερικανικές πολιτείες και ευρωπαϊκά κράτη.
Όμως, το πιτ-μπουλ δεν είχε χρησιμοποιηθεί μόνο για κυνομαχίες. Πολλοί είχαν για το μωρό τους ένα πιτ-μπουλ ως μπέιμπι σίτερ ή ως φύλακα για τα ζώα τους στην φάρμα.
Σήμερα χρησιμοποιείται στα σώματα ασφαλείας, σε αποστολές διάσωσης ακόμα και ως θεραπευτικός σκύλος.
Για τον χαρακτήρα του παίζει σημαντικό ρόλο το περιβάλλον στο οποίο ζει και η κοινωνικοποίηση που πέρασε, όταν ήταν κουτάβι.
Ένα λάθος που συμβαίνει συχνά με το πιτ-μπουλ είναι ότι το απομονώνουν από ανθρώπους και σκύλους, όταν ακόμα είναι μικρό σε ηλικία και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνει επιθετικό και επικίνδυνο στο μέλλον, μολονότι είναι μια από τις πιο κοινωνικές ράτσες.
Είναι καλή συντροφιά για παιδιά, καθώς είναι πολύ υπομονετικό και έχει σταθερό χαρακτήρα όπως το γκόλντεν ριτρίβερ και το μπιγκλ.
Σημειώνεται ότι αν ένα παιδί μείνει μόνο του με ένα πιτ-μπουλ, μπορεί να συμβεί ατύχημα, όμως αυτό μπορεί να συμβεί με όλες τις ράτσες σκύλων.
Είναι πολύ ευλύγιστο, δυνατό, έχει πολλή ενέργεια, για αυτό χρειάζεται να βγαίνει 2 φορές βόλτα.
Είναι ένας σκύλος έξυπνος που μαθαίνει σε εντολές και παιχνίδια
Εισήχθη από μετανάστες κυρίως Ιρλανδούς στις ΗΠΑ, όπου πήρε την τελική του μορφή, και συμμετείχε σε κυνομαχίες, ένα θέαμα που ήταν τότε νόμιμο.
Με τα χρόνια τράβηξε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων διοργανωτών ανάλογων "θεαμάτων" και έτσι η ράτσα άρχισε να εισάγεται και να διαδίδεται στην Ευρώπη με σκοπό την χρήση της σε κυνομαχίες.
Ο μύθος για τον σκύλο με υπερφυσικές ικανότητες εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη και πιο ανατολικά. Τα ΜΜΕ και οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες ενίσχυσαν αυτό τον μύθο και η ράτσα ερχόταν σε όλο και πιο δύσκολη θέση και σε αυτή την κατάσταση προστέθηκε η αλαζονεία των εκτροφέων που ένιωθαν άτρωτοι.
Συνέπεια όλων αυτών ήταν η ράτσα να απαγορευθεί σε πολλές αμερικανικές πολιτείες και ευρωπαϊκά κράτη.
Όμως, το πιτ-μπουλ δεν είχε χρησιμοποιηθεί μόνο για κυνομαχίες. Πολλοί είχαν για το μωρό τους ένα πιτ-μπουλ ως μπέιμπι σίτερ ή ως φύλακα για τα ζώα τους στην φάρμα.
Σήμερα χρησιμοποιείται στα σώματα ασφαλείας, σε αποστολές διάσωσης ακόμα και ως θεραπευτικός σκύλος.
Για τον χαρακτήρα του παίζει σημαντικό ρόλο το περιβάλλον στο οποίο ζει και η κοινωνικοποίηση που πέρασε, όταν ήταν κουτάβι.
Ένα λάθος που συμβαίνει συχνά με το πιτ-μπουλ είναι ότι το απομονώνουν από ανθρώπους και σκύλους, όταν ακόμα είναι μικρό σε ηλικία και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνει επιθετικό και επικίνδυνο στο μέλλον, μολονότι είναι μια από τις πιο κοινωνικές ράτσες.
Είναι καλή συντροφιά για παιδιά, καθώς είναι πολύ υπομονετικό και έχει σταθερό χαρακτήρα όπως το γκόλντεν ριτρίβερ και το μπιγκλ.
Σημειώνεται ότι αν ένα παιδί μείνει μόνο του με ένα πιτ-μπουλ, μπορεί να συμβεί ατύχημα, όμως αυτό μπορεί να συμβεί με όλες τις ράτσες σκύλων.
Είναι πολύ ευλύγιστο, δυνατό, έχει πολλή ενέργεια, για αυτό χρειάζεται να βγαίνει 2 φορές βόλτα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου