Τα άλογα του Αχιλλέως από τον Καβάφη...

''Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο — αφανισμένο —
μια σάρκα τώρα ποταπή — το πνεύμα του χαμένο —
ανυπεράσπιστο — χωρίς πνοή —
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ’ την ζωή.


Τα δάκρυα είδε ο Ζευς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ’ έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλλίτερα να μην σας δίναμε, άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ’ εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι.»— Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυο τα ζώα τα ευγενή.''

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1933, αξιοποίησε ένα απόσπασμα από την Ιλιάδα για να συνθέσει το ποίημά του τιμώντας έτσι τον Όμηρο.

Τα άλογα του Αχιλλέα Ξάνθος στο οποίο η Ήρα είχε δώσει ανθρώπινη φωνή και ο Βαλλίος 

θρηνούν για τον θάνατο του Πάτροκλου. 

Όμως, τα άλογα του Αχιλλέα είναι αθάνατα και δεν γνωρίζουν από γηρατειά και από θάνατο, για αυτό δεν φιλοσοφούν πάνω στο θέμα της ζωής και του θανάτου. 

6:28 μ.μ.