Με τον Μάρκο |
"Εγώ κι ο Κωνσταντάρας ήμασταν οι προστάτες όλων των αδέσποτων της Βάρκιζας. Όταν βγαίναµε να τα ταΐσουμε, ουρές από πίσω µάς ακολουθούσαν. Και μας γνώριζαν όλοι και µας αγαπούσαν." όπως είχε πει η ίδια και συνέχισε: ''Κάποτε είχα ένα σκυλί πολύ καλόψυχο αλλά φωνακλάδικο. Τον Μάρκο!Ανησυχούσε ένα γείτονα, που τον έλεγαν επίσης Μάρκο. Δεν ήταν συνωνυµία, απλώς εγώ για να τον πειράξω τον έβγαλα µε τ΄ όνοµα του παράξενου γείτονα!
Κάθε φορά που έβγαινα στο μπαλκόνι και φώναζα Μάρκο, έβγαινε ο γείτονας απ᾿ απέναντι και µε ρωτούσε:
– Τι θέλετε, κυρία Ρένα;
– Τίποτα, χρυσέ µου, τον σκύλο µου φωνάζω!
– Κι ήταν ανάγκη να τον φωνάζεις Μάρκο;
– Ε, τι να κάνω! Αυτό τ’ όνοµα του ταιριάζει. Είναι παράξενος σαν εσένα!
Γινότανε ἐξαλλος κι εγώ γελούσα πολύ.
Δυστυχώς, ο Μάρκος μου πρέπει να πήγε απ’ τη φόλα του παράξενου κυρίου Μάρκου.
Άλλη µια φορά είχα µια σκυλίτσα, τη Λούση.
Με την Λούση |
Ήταν πολύ όμορφη και πολύ θηλυκιά.
Όταν βγαίναµε βόλτα, όλα τ’ αρσενικά σκυλιά της Βάρκιζας µαζευόντουσαν και µας ακολουθούσαν.
Ειδικά όταν ήταν στις µέρες της, διαδήλωση έξω απ᾿ το σπίτι µας.
Αφού είχε βγει κι ανέκδοτο τότε στή γειτονιά.
Όλοι έλεγαν πως τ’ αδέσποτα σκυλιά και των άλλων περιοχών ρωτούσαν:
Πού είναι, βρε παιδιά, το σπίτι της Βλαχοπούλου για να πάµε να πηδήξουµε κι εμείς;
Μεγάλη πλάκα είχαμε.''
Με τον Μάο |
Ο πιο αγαπημένος σκύλος της Ρένας Βλαχοπούλου ήταν ο Μάο τον οποίο τον είχε σαν παιδί για 17 χρόνια. Ήταν ένα πανέξυπνο πεκινουά και όπως έλεγε η ίδια, µόνο η μιλιά του έλειπε.
Όταν παραθέριζε τα καλοκαίρια στην εξοχική της κατοικία στην Κέρκυρα, το έφερνε πάντα μαζί της και εκείνο την ακολουθούσε πιστά. Ο θάνατός του την στεναχώρησε πολύ.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της η Ρένα Βλαχοπούλου είχε για συντροφιά ένα καναρίνι που άκουγε στο όνομα Μήτσος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου