Μία φορά και ένα καιρό ζούσε σ' ένα όμορφο χωριό ένας Πελαργός με την οικογένεια του και έξω από χωριό ζούσε μία πονηρή αλεπού με κοκκινωπό τρίχωμα.
Μία φορά που ο Πελαργός είχε βγει στο δάσος για αναζήτηση τροφής για την οικογένεια του, συνάντησε την αλεπού, που τον προσκάλεσε για φαγητό στο σπίτι της. Εκεί η παμπόνηρη αλεπού προσέφερε στο Πελαργό σούπα σε ρηχό όμως πιάτο που δυστυχώς ο Πελαργός με τη μεγάλη του μύτη δεν μπορούσε να τη φάει. Ο Πελαργός όμως κατάλαβε ότι η αλεπού τον κοροΐδεψε και για αυτό μετά το φαγητό κάλεσε την αλεπού σπίτι του το επόμενο βράδυ για να ανταποδώσει το δείπνο, στη γυναίκα του όμως είπε να ετοιμάσει ένα ωραίο δείπνο αλλά να το σερβίρει σε γυάλες με πολύ ψηλό λαιμό. Η αλεπού όμως δυστυχώς στις ψηλές γυάλες δεν μπορούσε ούτε καν να πλησιάσει για φαγητό. Μετά το φαγητό έφυγε μουτρωμένη η αλεπού από το σπίτι αφού δεν μπόρεσε να φάει ούτε μπουκιά, Στο δρόμο όμως της επιστροφής σκεφτόταν ότι: το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται και ότι γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου