Οι Κυνοκέφαλοι του Γ. Βιζυηνού...

Τους Κυνοκέφαλους τους συναντάμε και στο έργο του Γεώργιου Βιζυηνού ''Το μόνο της ζωής του ταξείδιον''. Συγκεκριμένα, ο παππούς, ενώ συζητάει με τον Γιωργάκη, ρωτάει το παιδί αν είδε τους Σκυλοκέφαλους από εκεί που πέρασε.
Διαβάστε ολόκληρο το απόσπασμα που ακολουθεί:

''Γεωργάκη μου, ποιάν αγαπάς
κ' ολημερής την τραγουδάς;
Αυτό ήτο το δίστιχον, δι' ού με υπεδέχετο πάντοτε με ανοικτάς τας αγκάλας ο αγαθώτατος γέρων.
Αυτό δεν ήτο πλέον απάτη. Δεν ήτο φάντασμα. Ο παππούλης εβρόντηξε τον άγγελον χαμαί και την “εσκαπούλισεν”! ― εσκέφθην κατ' εμαυτόν. ― Τί χαρά! Τί αγαλλίασις!...
― Επήγες εις την Πόλη, ψυχή μου, είπεν ο παππούς, όταν ετελείωσαν αι περιπτύξεις και τα φιλήματα, και εστέγνωσαν τα δάκρυά μου. ― Επήγες εις την Πόλη. ― Είδες πολύν κόσμον!
― Ναι, παππού. Είδα την Συληβριά με το Παραπόρτι αψηλά αψηλά και με κάτι μύλους που έχουν φτερά και γυρίζουν με τον άνεμο!
― Άς τ' αυτά! Είπεν ο παππούς. Επέρασες από την...
χώρα, που ψήv' ο ήλιος το ψωμί; Και είδες τους Σκυλοκεφάλους;
― Όχι, παππού! Δεν τους είδα. Πού είναι αυτοί οι Σκυλοκέφαλοι;
― Νά, κομμάτι παρ' εδώ από την χώρα, που ψήν' ο ήλιος το ψωμί. Είπεν ο παππούς, σημειών το “παρ' εδώ” εις τον ορίζοντα δια δεικτικής χειρονομίας, ως κάμνουν οι γεωγράφοι, όσοι επεσκέφθησαν τα μέρη περί ων διδάσκουσι.
― Απ' εμπρός είναι άνθρωποι ―εξηκολούθησεν ο παππούς― και από πίσω σκύλοι. Απ' εμπρός μιλούν και από πίσω γαυγίζουνε. Απ' εμπρός σε καλοπιάνουν και από πίσω σε τρώνε! Γι' αυτό, ψυχή μου, καλλίτερα που δεν επήγες.
― Ω! βέβαια καλλίτερα! είπον εγώ. Καλλίτερα που δεν μ' έφαγαν κ' επήγα στην Πόλη με το καΐκι. Να ιδής δα, παππού, και την θάλασσα! Έτσι ώς πάνου γεμάτη νερό! και μέσα στο νερό τα καΐκια. ― Φσσσσσσσ! περπατούν με τα πανιά φουσκωμένα!.......
Πώς, παππού;
― Χμ! είπεν εκείνος, εκφραστικώς μειδιάσας. Η γιαγιά σου, ψυχή μου, μπουμπουνίζει, μα δεν βρέχει. Ο κύρης μου έβρεχε, μα δεν εμπουμπούνιζε! Γι' αυτό, ψυχή μου, εγύρισα πίσω. ― Ήταν “το μόνο ταξείδι της ζωής μου”, επρόσθεσεν είτα σύννους ο γέρων, μα ― έμειν' ατελείωτο.
― Και τα πράγματα, που είδες παππού, και ξεύρεις; ― ηρώτησα εγώ τότε εν μεγίστη απορία. ― Στην χώρα που ψήν' ο ήλιος το ψωμί εκεί κοντά που ζουν οι Σκυλοκέφαλοι, πότε επήγες, παππού;
― Ω! είπεν εκείνος τότε. Αυτού, ψυχή μου, δεν επήγα· με τ' αφηγήθηκε η γιαγιά μου, όταν μ' εμάθαινε να πλέκω.''

Ο Γεώργιος Βιζυηνός γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης το 1849. Το πραγματικό όνομά του ήταν Γεώργιος Μιχαηλίδης. Έγραψε ποιήματα, λαογραφικές, φιλοσοφικές και άλλες μελέτες.Ωστόσο, το διήγημα ήταν αυτό στο οποίο διέπρεψε. Έγραψε πέντε διηγήματα, δύο εκ των οποίων παιδικά, τρεις νουβέλες και τέσσερα αφηγήματα δημοσιευμένα στα περιοδικά Εστία, Διάπλασις των παίδων, Εβδομάς και στην εφημερίδα Ακρόπολις. Ο Γεώργιος Βιζυηνός εισήχθη στο Δρομοκαΐτειο  Θεραπευτήριο στις 14 Απριλίου 1892. Πέθανε από προϊούσα γενική παράλυση τέσσερα χρόνια, 15 Απριλίου 1896. 

6:00 μ.μ.