Οι σκύλοι συνόδευαν τους Αρχαίους Έλληνες όχι μόνο στο κυνήγι αλλά και στο τραπέζι που ετοίμαζαν μετά. Εκεί μοιράζονταν με τους τετράποδους φίλους τους κομμάτια από τα θηράματα όπως κουνέλια,ελάφια ,και αγριογούρουνα.Μετά το τραπέζι, ο ιδιοκτήτης σκούπιζε τα χέρια του με ένα κομμάτι ψωμί και το έδινε στον σκύλο του μαζί με μία ιδιαίτερη λιχουδιά, βοδινό συκώτι ψημένο στα κάρβουνα πασπαλισμένο με κριθάρι. Αν ο σκύλος του υπέφερε από παράσιτα στο έντερο, του έδινε...
το φλοιό από το σιτάρι.
Μία αποτελεσματική θεραπεία ήταν η Αρτεμισία, γνωστό ως αψιθιά, ένα βότανο που είχε την ιδιότητα να απομακρύνει τα παράσιτα από το έντερο.
Τέλος στα κουτάβια έδινε κριθαρένιο ψωμί που το είχε μαλακώσει σε γάλα.
Με αυτή την διατροφή οι σκύλοι των Αρχαίων Ελλήνων έχαιραν άκρας υγείας και ζούσαν πολλά χρόνια!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου