Λύω τους σκύλους...

Η λέξη "λύσσα" συναντάται πολύ συχνά στα Αρχαία κείμενα. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται στην Ραψωδία Ι 239 της Ιλιάδας με την έννοια της μανιώδους ορμής.
''Και ο Δίας, γιος του Κρόνου, αστράφτοντας, καλότυχα σημάδια τους δείχνει. Ξεπαρμένος ο Έχτορας μες στην τρανή ορμή του μανιάζει, κι έβαλε τα θάρρη του στο Δία, και μήτε ανθρώπους μήτε θεούς ψηφάει τι αλάγιαστη τον έχει πιάσει λύσσα.

Προέρχεται από την λέξη "λύω"...
που σημαίνει εκτός των άλλων αφήνω ελεύθερο και ξαμολάω. Οι Αρχαίοι έλεγαν: "Kλείθρων λυθέντων",δηλαδή ξεκλειδώνω τις πόρτες, αφού τότε δεν είχαν κλειδαριές αλλά δεσμά που τα έλυναν.
Επίσης έλεγαν και "λύω τους κύνας" δηλαδή αμολάω, αφήνω τους σκύλους. 'Ετσι, η λέξη "λύσσα" κατά επέκταση σημαίνει την ορμή ορμή ή μανία που δεν υπόκειται στη λογική!