Ο σκύλος του Αγίου Βερνάδου είναι ένα μεγαλόσωμος, γλυκός σκύλος με λυπημένη έκφραση.
Έχει ογκώδες και...
βαρύ κεφάλι, που έχει μία αύλακα ανάμεσα στα μάτια και πάνω από αυτή σχηματίζονται ζάρες.
Οι ρίζες του είναι πιθανόν Ασιατικές, οι Αρχαίοι Έλληνες όμως και Ρωμαίοι τα έφεραν στις χώρες τους.
Ο σκύλος αυτός ανατράφηκε στο μοναστήρι του Αγίου Βερνάδου από όπου πήρε και την ονομασία του.
Οι μοναχοί τον ήθελαν στην αρχή για προστασία και μετά για ανεύρεση επιζώντων ανθρώπων που είχαν καταπλακωθεί από τις χιονοστιβάδες.
Η παρουσία τους είναι ευγενική και αρχοντική , οι σκύλοι είναι αγαθοί αλλά ο όγκος τους σώματος τους κάνει να φαίνονται ατζαμήδες. Επίσης ξέρουν να σε κερδίζουν μόνο με τη παρουσία τους...
Έχει ογκώδες και...
βαρύ κεφάλι, που έχει μία αύλακα ανάμεσα στα μάτια και πάνω από αυτή σχηματίζονται ζάρες.
Οι ρίζες του είναι πιθανόν Ασιατικές, οι Αρχαίοι Έλληνες όμως και Ρωμαίοι τα έφεραν στις χώρες τους.
Ο σκύλος αυτός ανατράφηκε στο μοναστήρι του Αγίου Βερνάδου από όπου πήρε και την ονομασία του.
Οι μοναχοί τον ήθελαν στην αρχή για προστασία και μετά για ανεύρεση επιζώντων ανθρώπων που είχαν καταπλακωθεί από τις χιονοστιβάδες.
Η παρουσία τους είναι ευγενική και αρχοντική , οι σκύλοι είναι αγαθοί αλλά ο όγκος τους σώματος τους κάνει να φαίνονται ατζαμήδες. Επίσης ξέρουν να σε κερδίζουν μόνο με τη παρουσία τους...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου