Ένα από τα πλέον γνωστά ποιήματα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη είναι και το: Ανδριάς του αοιδήμου Γρηγορίου του Ε Πατριάρχη, που παραθέτουμε και ορισμένες χαρακτηριστικές στροφές.
Πως μας θωρείς ακίνητος; Που τρέχει ο λογισμός σου,
τα φτερωτά σου τα όνειρα; Γιατί στο μέτωπο σου,
να μη φυτρώνουν γέροντα...
. τόσαις χρυσαίς αχτίδες
όσαις μας δίδ' η όψη σου παρηγοριαίς κ' ελπίδες
Είχε προβάλει από μακρυά πουλί κυνηγημένο
σαν σύννεφο με το βοριά και μαυροφορεμένο
σκοτείδιασε τον ουρανό με τα πλατειά φτερά του
και με φωνή που ξέσκιζε βαθειά τα σωθικά του
εβρόνταξε και φώναξε Κρεμούν τον Πατριάρχη....
Πως μας θωρείς ακίνητος; Που τρέχει ο λογισμός σου,
τα φτερωτά σου τα όνειρα; Γιατί στο μέτωπο σου,
να μη φυτρώνουν γέροντα...
. τόσαις χρυσαίς αχτίδες
όσαις μας δίδ' η όψη σου παρηγοριαίς κ' ελπίδες
Είχε προβάλει από μακρυά πουλί κυνηγημένο
σαν σύννεφο με το βοριά και μαυροφορεμένο
σκοτείδιασε τον ουρανό με τα πλατειά φτερά του
και με φωνή που ξέσκιζε βαθειά τα σωθικά του
εβρόνταξε και φώναξε Κρεμούν τον Πατριάρχη....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου