Στην αρχή χρησιμοποιούσαν ζωντανό σκύλο. Αυτός φοβισμένος και πανικόβλητος έπεφτε κάτω διασκεδάζοντας τους θεατές.Από το 1982 δεν χρησιμοποιούνται πια σκυλιά αλλά ομοιώματα αυτών. Για αυτό, ονομάζεται και εικονικό.
Το έθιμο τελείται στην πλατεία του χωριού με εθελοντές νέους κρατώντας δύο ξύλινους στύλους που συγκλίνουν στην κορυφή και μεταξύ τους δένουν ένα ομοίωμα σκυλιού περιτυλιγμένο με σχοινί. Όταν αφήσουν το σχοινί, το ομοίωμα πέφτει κάτω.Το κρέμασμα των σκυλιών μαρτυρείται και σε άλλες περιοχές της Μαγνησίας που εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία.
Με την παρουσία των σκυλιών συνδέεται και ένα έθιμο από την Θράκη, Κιοπέκ Μπέης ή μπέης των σκυλιών. Αυτός θεωρείται άρχοντας του Καρναβαλιού και ακολουθείται από εύθυμους χορευτές που λέγονται Σκυλλαραίοι.
Τέλος,σύμφωνα με ένα Ρουμελιώτικο έθιμο, το απόγευμα της Κυριακής της Αποκριάς συγκεντρώνονταν όλοι οι χωρικοί στην πλατεία του χωριού και έβαζαν τον γηραιότερο άνθρωπο σε ένα γαϊδουράκι και τον περιέφεραν σε όλο το χωριό. Στην συνέχεια, βουτούσαν όλους τους σκύλους σε νερολλάκους, για να καθαριστούν από την λύσσα, αφού από την επομένη, την Καθαρά Δευτέρα, άρχιζε η περίοδος των νηστειών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου