έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι.
Τσίρι-τίρι, τσιρι-τρο.
Τσιριτρί, τσίρι-τρο!
Χτυπούσανε τις μύτες
και κουνούσαν τις ουρές
κι είχαν γέλια και χαρές.
Τσίρι-τίρι, τσίρι-τρο,
Τσιριτρί, τσιρι-τρό!
και κουνούσαν τις ουρές
κι είχαν γέλια και χαρές.
Τσίρι-τίρι, τσίρι-τρο,
Τσιριτρί, τσιρι-τρό!
Πόπο, πόπο σε μια ρώγα
φαγοπότι και φωνή!
Την αφήσαν αδειανή!
Τσίρι-τίρι, τσιριτρό,
Τσιριτρί, τσιριτρό!
φαγοπότι και φωνή!
Την αφήσαν αδειανή!
Τσίρι-τίρι, τσιριτρό,
Τσιριτρί, τσιριτρό!
Και μεθύσαν κι όλη μέρα
Πάνε δώθε, πάνε πέρα
τραγουδώντας στον αέρα:
«Τσίρι-τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό».Οι μέρες αυτές είναι μέρες τρύγου για αυτό και το επίκαιρο αυτό ποίημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή και πεζογράφου Ζ.Παπαντωνίου...
Πάνε δώθε, πάνε πέρα
τραγουδώντας στον αέρα:
«Τσίρι-τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό».Οι μέρες αυτές είναι μέρες τρύγου για αυτό και το επίκαιρο αυτό ποίημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή και πεζογράφου Ζ.Παπαντωνίου...
.jfif)
.jfif)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου