Όταν μιλάμε για ''κροκοδείλια δάκρυα'', εννοούμε ότι κάποιος είναι υποκριτής και με ψεύτικα μέσα στοχεύει στη συγκίνηση, τη συμπόνια ή ακόμη και την παραπλάνηση κάποιου άλλου.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, η φράση αυτή προέρχεται από την αρχαία πεποίθηση ότι οι κροκόδειλοι δακρύζουν την ώρα που τρώνε τα θύματά τους.
Μάλιστα, η φράση ήταν γνωστή από την αρχαιότητα καθώς αναφέρεται σε έργα του αρχαίου συγγραφέα Πλούταρχου. Συγκεκριμένα, στα έργα αυτά συγκρίνεται η συμπεριφορά του κροκόδειλου με αυτούς που προκαλούν τον θάνατο κάποιου και μετά θρηνούν δημόσια για αυτόν.
Μια άλλη εξήγηση είναι πως με το κλάμα ο κροκόδειλος προσελκύει τα θύματα του στον θάνατο.
Σε αυτή την περίπτωση ο κροκόδειλος βγάζει κραυγές που μοιάζουν με κλάμα και προσποιείται ότι είναι σε κίνδυνο παραπλανώντας το θήραμά του να πλησιάσει. Λέγεται ότι οι κροκόδειλοι κλαίνε κατά τη διάρκεια και μετά το φαγητό, σε ένα είδος ψεύτικης μετάνοιας για το θύμα τους, όπως ο Ιούδας μετά την προδοσία του Ιησού.
Στο ερώτημα αν όντως κλαίνε οι κροκόδειλοι, η αλήθεια είναι ότι μπορούν να παράγουν δάκρυα, χωρίς όμως αυτά να συνδέονται με το συναίσθημα. Με τα δάκρυα καθαρίζουν τα μάτια του, ειδικά όταν βρίσκονται στην ξηρά.
Αυτό μπορεί να προκληθεί και από τη διατροφή. Σε κάποιους κροκόδειλους, όπως αυτοί του αλμυρού νερού, τα δάκρυα χρησιμεύουν στην αποβολή του υπερβολικού αλατιού που προσλαμβάνουν μέσω της τροφής τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου