Τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΟΓΟ έχουν οι σκύλοι: Τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου

Το άσυλο του Αγίου Βερνάρδου ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα από τον γάλλο ευγενή Μπερνάρντ ντε Μεντόν (...) Ο Mπερνάρντ ντε Μεντόν έβαλε κανόνες στους μοναχούς του μοναστηριού του: Να λατρεύουν τον Χριστό, να δίνουν τροφή στους πεινασμένους, να προσφέρουν άσυλο. Όλα αυτά τα εκτελούσαν οι μοναχοί. Όμως χρειάστηκαν βοήθεια: έπρεπε να συνοδεύουν τους περαστικούς από τα επικίνδυνα περάσματα. Για το σκοπό αυτό, εκπαίδευσαν σκύλους, αυτοί που αργότερα έγιναν γνωστοί ως σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου.

(...) Επί αιώνες ολόκληρους οι μοναχοί και οι σκύλοι τους εκτελούσαν το χρέος τους. Πάνω από δυο χιλιάδες ονόματα ατόμων που σώθηκαν από το "λευκό θάνατο" μαρτυρούν το μέγεθος αυτής της αποστολής, που διαρκούσε -σε υψόμετρο 2.476 μέτρων- τους εφτά χειμερινούς μήνες, από το Νοέμβριο μέχρι το Μάιο.

Στο βιβλίο ''Τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου'' που έγραψε η Γαλατεία Γρηγοριάδου-Σουρέλη το 1985 οι άνθρωποι με την χιονοθύελλα των Άλπεων, ο ελεύθερος κόσμος με τους ναζί και οι εκπαιδευμένοι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου αγρυπνούν και έχουν τον τελευταίο λόγο. 

11:30 π.μ.