«Δυο γύφτοι τον εστρώσανε δεμένονε στ’ αμόνι
κι αρχίσανε με το σφυρί να τον πελεκάνε.
Σκλήθρες πετάν τα κόκαλα, σκορπάνε τα μεδούλια,
νεύρα, κομμένα κρέατα, σέρνονται σαν ξεσκλίδια
και κείνος τηράει τον ουρανό και γλυκοτραγουδάει:
Χτυπάτε, πελεκάτε με σκυλιά, τον Κατσαντώνη
δεν τον τρομάζει Αλήπασας, φωτία, σφυρί κι αμόνι.»
Αυτό το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη είναι γραμμένο για τον μαρτυρικό θάνατο του οπλαρχηγού Κατσαντώνη. Στα Άγραφα τον τιμούν ακόμα και σήμερα με τοπωνύμια, όπως το γεφύρι του Κατσαντώνη, η σπηλιά του Κατσαντώνη...
κι αρχίσανε με το σφυρί να τον πελεκάνε.
Σκλήθρες πετάν τα κόκαλα, σκορπάνε τα μεδούλια,
νεύρα, κομμένα κρέατα, σέρνονται σαν ξεσκλίδια
και κείνος τηράει τον ουρανό και γλυκοτραγουδάει:
Χτυπάτε, πελεκάτε με σκυλιά, τον Κατσαντώνη
δεν τον τρομάζει Αλήπασας, φωτία, σφυρί κι αμόνι.»
Αυτό το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη είναι γραμμένο για τον μαρτυρικό θάνατο του οπλαρχηγού Κατσαντώνη. Στα Άγραφα τον τιμούν ακόμα και σήμερα με τοπωνύμια, όπως το γεφύρι του Κατσαντώνη, η σπηλιά του Κατσαντώνη...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου