Ταίρι ταίρι τα πουλιά
στη βοσκή πηγαίνουν
ταίρι ταίρι στη φωλιά
σα νυχτώσει, μπαίνουν.
Ένα μόνο, το φτωχό,
με καρδιά θλιμμένη,
όλη μέρα μοναχό
κι όλη νύχτα μένει.
Είχεν άλλοτε κι αυτό
ταίρι μπιστεμένο,
κι έψαλλε ζευγαρωτό
και ευτυχισμένο.
Μα σα βόσκαν μιαν αυγή
κι έπαιζαν στη φτέρη,
σκότωσαν οι κυνηγοί
το γλυκό του ταίρι.
Ούτε θέλησ᾿ άλλη μια
να χαρεί, να ψάλλει,
ούτε κάμνει γνωριμιά
και φιλίαν άλλη.
Μόνο, τόσο θλιβερό
λογυρνά στα δάση,
που θολώνει το νερό
πριν το δοκιμάσει.
Από λύπη και στοργή
λίγο λίγο λιώνει
κι αποθνήσκει στη σιγή-
και το λέν τρυγόνι.
Το τρυγόνι (1882) του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896)
.png)
.jfif)
.jfif)
.jfif)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου